Το θόρυβο του κόσμου, στιγμές αιώρησης, όπως τα φύλλα που υπάγονται σε συναισθήματα φθινόπωρο αγωνία και βάφονται στα χρώματα κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί ... Πολλοί που περνούν βιασύνη για το πεζοδρόμιο, και μέσα από τη ζωή του, δεν σταμάτησε ούτε ένα δευτερόλεπτο, να ακούσετε τη φύση τελετουργικού της καταρρεύσει σε περίπτωση ασυνείδητη κατάσταση στην οποία, για ολόκληρους μήνες, θα ξαναγεννηθεί with πλήρη ισχύ σήματος, υπάρχει μια πλήρης αρμονία εμβολιάζεται .

Έχουμε δημιουργήσει τις σκέψεις, τα λόγια και τις ενέργειές μας ένα γιγάντιο ιστό σαν χταπόδι που έχει σύνορο μεταξύ ανθρώπων, μεταξύ Νοεμβρίου και τις πνευματικές αξίες. ποτέ ικανοποιημένος και μπορεί μόνο να δάχτυλα σημείο που βρίσκεται σε άλλους χωρίς ψάχνουν για τον εαυτό μας. Shout άσχημο διαπράξουν ανήθικες και παράνομες πράξεις, για μια εφήμερη ευτυχία, αλλά πόσες ψυχές για τις ανομίες μας κάνουμε κατάρα. Και χάνουν ενέργεια όταν ατυχία έρχεται μια ψευδαίσθηση που είχα, κραυγή σε απόγνωση, αλλά ότι αξίζω την τιμωρία ...

Μια μεγάλη αίσθηση του κρίμα για μένα να περιλαμβάνει το ατυχές που ψάχνουν για το φως, ακόμη προσπαθούν να έρθουν στην ακτή, αλλά περιορίζονται από την ισχυρή παρουσία που διατηρεί την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων. Μια άδικη κοινωνική ανισότητα και άλλα παραμένει, για όλα όσα έχουμε μάθει να μην είναι, πραγματικά, οι άνθρωποι. Τίποτα ότι μιλάμε ώριμα, πνευματική ωριμότητα ότι έως ότου έχουμε πολλά έτη φωτός ...

Μάθω να αγαπώ γιατί το μόνο όμορφο πράγμα που μπορείτε να το κάνουμε μαζί!