Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τους ισχυρισμούς φίλο μου Sined, γράφει ότι είναι απαραίτητο ότι οι δημόσιοι φορείς στη Μολδαβία να λάβει μια συνεπή και επίμονη στάση απέναντι στην εισαγωγή στη μελέτη της θρησκείας στα σχολεία, τα κολλέγια, και όχι στα πανεπιστήμια.

Αλλά το ερώτημα είναι πώς και με ποια μορφή το νέο μάθημα θα διδάσκεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι ως DEX, η θρησκεία είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδησης η οποία χαρακτηρίζεται από πίστη σε υπερφυσικά όντα ή δυνάμεις (ο Θεός, Θεοί, άγγελοι, δαίμονες, κλπ..) Με μια θρησκευτική τελετή και από την ύπαρξη των οργανώσεων και των σχετικών θεσμών. Απ 'όσο θυμάμαι τα σχολικά έτη μου και την πρακτική άλλων χωρών, η διδασκαλία της θρησκείας εκδηλώνεται με την έκθεση των ιστορικών γεγονότων των προφητών, προφητών, αποστόλων, γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους και οι οποίες περιέχονται στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, η οποία είναι τρέχουσα Βίβλος, πραγματοποιήθηκε σε δύο νόμους: τα παλαιά και νέα.

Αυτό που θέλω να εκθέσει τώρα απορρέει από το γεγονός ότι θα πρέπει να διδάσκονται ότι η θρησκεία δεν αναφέρεται στα έντυπα, αλλά η ίδια ηθική που στέλνει η περιεκτικότητα σε πολύ ευσεβείς διαβίωση. Είναι ίσο με τη θεία λατρεία της θρησκείας του, κάτι το αφηρημένο, με όλες τις μορφές έκφρασης (βλ. θρησκείες του κόσμου σήμερα). Αυτό που ενώνει και να ενωθούν οι άνθρωποι παντού, αυτές οι μορφές δεν θα διαφοροποιηθεί σε οξεία σύγκρουση μεταξύ τους (παραδείγματα: οι Εβραίοι και Άραβες, Καθολικοί και της Ορθοδοξίας), αλλά θα είναι η πιο βαθιά ηθική chezăşiei βάση μια παγκόσμια αδελφότητα.

Μιλώντας για τα δύο μέρη της Αγίας Γραφής, εννοώ παλιά και νέα νομοθεσία. Παλαιό νόμο, που ονομάζεται νόμος του Μωυσή αναφέρεται στην ύπαρξη ενός Θεού της οργής του, ότι δεν δέχεται καμία απόκλιση από την πάγια θρησκευτικών κανόνων, διαφορετικά το άτομο τιμωρείται εξίσου δεσμευτεί να λάβουν τις δέουσες αποφάσεις. Ειδικά για την περίοδο αυτή είναι αισθητή: "Ένα μάτι για το μάτι, δόντι για το" δόντι, που σημαίνει ότι το άτομο δεν έχει συγχωρεθεί, ακόμη και αν ζητήσει έλεος, θα μπορούσε να ηττηθεί, σκοτώθηκε ... Δυστυχώς, η ισχύουσα νομοθεσία που διέπει τον κόσμο είναι περισσότερο αποδεκτή από τα δύο δίνουν το νόμο, οφείλεται στο γεγονός ότι ο κόσμος έχει εξελιχθεί spiriual παρέμεινε στη συνείδηση του παρελθόντος.

Ο νέος νόμος, που ονομάζεται νόμος του Χριστού περιγράφει ένας Θεός της αγάπης, της φιλανθρωπίας, Θυσία για apropele του, η άρνηση του εαυτού, που ταυτίζονται με την χρήση του Σταυρού (εδώ έρχεται κάτι συμβολικό, ωστόσο, ότι η πολλαπλή είναι ανθρώπινη μοίρα αναμειγνύεται με το πεπρωμένο του κόσμου, του μακρόκοσμου, για μια εξέλιξη στην τελειότητα). Υψηλότερη αντίληψη του Ιησού Χριστού είναι "Αγάπη του Θεού" και το δεύτερο είναι ολοκλήρωσε την πρώτη, «η αγάπη του εχθρού (γείτονα), όπως τον εαυτό σου", η οποία εκφράζεται με μια εμφάνιση-και έδωσε κάποιος ένα χαστούκι στο μάγουλο, με τη σειρά του την άλλη, επίσης. Έννοια της παρούσας παραβολής είναι ότι κάποιος μπορεί να υποστεί έξω, αλλά μέσα μόνο για να την αγάπη, την ειρήνη και συμπόνια για την "εχθρό" ανίδεος. Στην καθημερινή πρακτική μου, λίγα εφαρμόζει το δίκαιο του Χριστού, άλλοι είναι περήφανοι, ζηλότυπος, σιδηροπυρίτης, κλπ.. Ως εκ τούτου από την παιδική ηλικία, το παιδί πρέπει να συνηθίσει στην ηθική που διέπονται από τους νόμους τόσο απλή που ecliptează όλες τις θρησκείες του κόσμου.

Θρησκεία, αφού η Great Eminescu, "μια φράση που τους επινόησε άνω, that πώς είναι ότι αυτοί που δηλώνουν οι ίδιοι Καθολικών, Προτεσταντών, and so lead to σκοτεινό world της βίας, ένοπλες συγκρούσεις, τη διαφθορά, σκάνδαλο κάθε είδους, χωρίς aa πραγματικά έκκληση στη λογική, που είναι το Αιώνιο Φως, το οποίο βρίσκεται σε ηθικό αθάνατος.