Αυτοί είναι οι νέοι πολίτες. Πολύ ολοκληρωμένη, πολύ εργατικοί και εντελώς αγνοούν τα δικαιώματά τους. Όπως λέει το βιβλίο Guido Μελή και Alina Haraja.

Παρά το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2007 έχουν γίνει πολίτες Ρουμάνοι έχουν τα ίδια προβλήματα όταν ήταν μόλις μετανάστες άσχημη, βρώμικη και άσχημη: στην πραγματικότητα, περισσότερο κακό από τους άλλους. Η κοινότητα το σημαντικότερο, στο έδαφος, η οικονομική ισχύς, η κοινωνική συνοχή και οι αριθμοί είναι μια κοινότητα η οποία ποτέ δεν ακούμε και τα δικαιώματα των οποίων εξακολουθούν να είναι ελλιπείς.

Από λάθη, αδικίες, τις καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας, οι συνεδριάσεις μεταξύ πρέσβεις και τα μέσα ενημέρωσης είναι γεμάτη με σκάνδαλα η άτυπη αυτή έκθεση για τα δέκα τελευταία χρόνια της έντονης Ρουμανικά Ιταλικά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι γεμάτη παράδοξα. Παράδοξα είναι ενδιαφέρουσες, και την αλλαγή του πολιτικού κλίματος (η παρουσία του Πρόεδρο της Βουλής στην παρουσίαση του βιβλίου η ίδια λέει πολλά) και να εισέλθουν στη Ρουμανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα δεν έχουν βελτιωθεί τα πράγματα.

Παρά τα δέκα χρόνια, οι Ρουμάνοι έχουν πάει από 80.000 έως 800.000 νόμιμοι κάτοικοι δεν είχαν την τοπική πολιτική εκπροσώπηση, κανείς δεν το Τορίνο ή τη Ρώμη, και ακόμη δέκα Τορίνο είναι ρουμανική, δέκα ρωμαϊκή είναι ρουμανική. Δεν υπάρχει ένα πολιτιστικό κέντρο που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση ή το υπουργείο της σοσιαλιστικής αντιπροσωπείας, σε κάθε πόλη. "Παραδόξως, οι ρουμανικές Ιταλοί είναι οι λιγότερο ενημερωμένοι σχετικά νέο καθεστώς τους, τα δικαιώματά τους», λέει η Αλίνα Χαριά και μετά το 2007 τα πράγματα έγιναν χειρότερα, παρά τις διαμαρτυρίες του Κόμματος των επίσημων συναντήσεων της Ρουμανίας, Pleasure την περίφημη εμπορική τηλεόραση » να γνωρίζουν », καθώς και η συνεχής πίεση της Πρεσβείας ίδια." Τόσο πολύ έτσι ώστε μετά τη σύσταση για τη μη ρατσιστική πληροφορίες, υπογεγραμμένες από Ιταλούς δημοσιογράφους το 1996 και τον κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας, ο δημοσιογράφος Miruna Cajvaneanu παρουσιάζει ο φάκελος για τη Διεθνή Αμνηστία ως «η ρουμανική horde, βιαστές, δολοφόνοι και όχι κατάδικοι Υπάρχει μια εφεύρεση των μέσων ενημέρωσης. Ωστόσο, τα αποτελέσματά της να συνεχίσει, τα καλά νέα δεν είναι ποτέ δημοσιευθεί, υπάρχουν ακόμη βιβλία από τη βιβλιοθήκη, που λένε συγγραφείς μας, η χώρα μας είναι μια απίστευτη κατάσταση, »λέει ο Haraj.

Η πολιτική φαίνεται να αγνοεί την κοινωνιολογία αλλά και τις στατιστικές. Ωστόσο, αυτές είναι το 18% των κατοίκων, των εργαζομένων, την καταβολή φόρων, οι αλλοδαποί που έχουν επιλέξει την Ιταλία ως ένα δεύτερο σπίτι: 9% από αυτούς ίδια τους τα σπίτια, το 13% των γυναικών έχουν αρχίσει μια οικογένεια με ένα ιταλικό: το 2% των ανδρών με μια ιταλική. Στα ιταλικά σχολεία φοιτητής 6 είναι ρουμανική, είναι η τρίτη μεταξύ των «μελών της πανεπιστημιακής μη Ιταλών πολιτών, αν και είναι λιγότερο μορφωμένοι οργανώνονται σε συνδικάτο. Σχεδόν το 60% των εργατικών ατυχημάτων, σύμφωνα με τα στοιχεία INAIL τα αφορά: και δυστυχώς μετά από να γίνει η Ευρωπαϊκή ποσοστά των ατυχημάτων στο χώρο εργασίας τριπλασιάστηκε, αντανακλά την κατάσταση της παρενόχλησης, εκβιασμών και ο φόβος με τον οποίο οι περισσότεροι εργάζονται σε ναυπηγεία. Είμαι επίσης λυπηρό στην κορυφή των charts για το νεκρό λευκό. Τριάντα Ορθόδοξες εκκλησίες, πληρώνουν οι ενώσεις τους ή από τον ίδιο Καθολική Εκκλησία, καθώς και ένα ολοκαίνουργιο αντιπροσωπεία. Είκοσι χιλιάδες εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες με έναν κάτοχο Εμπορικό Επιμελητήριο της Ρουμανίας, είκοσι ιταλικές επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες στη Ρουμανία. 70% των εργαζομένων είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου ή πτυχιούχων, καθώς και εκείνων που εργάζονται τακτικά τα έργα, και σχεδόν με σκοπό: 2 και μισό εκατομμύριο ευρώ, έχουν τη συμβολή τους στο ΑΕΠ της χώρας όπου ζουν.

[Espresso.repubblica.it]