Στις 6 Ιουλίου 2009, θα γιορτάσουμε τα 60 χρόνια μαζικών απελάσεων των αθώων ανθρώπων, που λειτουργούν με sovietico-κομμουνιστικό καθεστώς σε ό, τι είναι τώρα Μολδαβία. Σε σύνολο 11.293 οικογένειες εξορίστηκαν στη Σιβηρία με δεσμευτική επικίνδυνες για τη ζωή και το έργο της υγείας, που ονομάζεται "του Στάλιν Γκούλαγκ".

Στην πλειονότητα των απελαθέντων ανήκε μεταξύ διανοουμένων (καθηγητές, ιερείς, γιατρούς, κτλ..) Και οι ιδιοκτήτες γης οι οποίοι δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην κολλεκτιβοποίηση και η δημιουργία του τρόμου και της εξαπάτησης. Θυσιάστηκαν στο lichelelor αντάλλαγμα, το τεμπέλικο και stinky, αλήθεια προδότες που έχουν εγκατασταθεί με την εξαγορά της δια της βίας κινείται πάγου στη Σιβηρία.

Θυμάμαι τα λόγια του Ιησού: «Αυτοί που χρησιμοποιούν το σπαθί θα αφανιστούν από το" σπαθί, που σημαίνει ότι αυτοί που κάνουν το κακό, αν όχι σε αυτή τη ζωή τότε και στο μέλλον, θα υποφέρουν από την άποψη των δεινών που διαπράττονται από τους άλλους.

Να σκεφτούμε αυτές τις μέρες στους νεκρούς της διαταγές του Στάλιν είναι για τους πολίτες μας, έχουν εργαστεί και υπέφερε για Βεσσαραβίας, που αντιπροσωπεύει την αληθινή διανόηση και έχουν δείξει mioritic αφιερωμένο σε αυτά τα εδάφη. Επιπλέον, οι απόγονοι αυτών απελαύνονται, τώρα ζει μια πραγματική τραγωδία, διότι κανένα κράτος δεν μπορεί να ανακτήσει από κατέσχεσαν τα părinţiii κληρονομιά και τους παππούδες τους και μολδαβική νομοθεσία δεν τους δίνει πολλές πιθανότητες. Γιατί; Răspusul μπορεί να είναι μόνο μία: ότι ο νόμος ήταν ελλιπής σε αυτό τον τομέα περικοπή ακόμη και τα παιδιά που έχουν επωφεληθεί από τον πλούτο που η ίδια ειλικρινής. Αλλά ο χρόνος θα επιλύσουν όλα και η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει.