Το όνομά του από κάποιες διακοπές (που δεν είναι δίκαιο, λαμβάνοντας υπόψη the πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή ζωή των ατόμων με ειδικές ανάγκες), την ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1992 για την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και των συμφερόντων όσοι δυσλειτουργία κινητικές, οπτικές, ακουστικές, κλπ. Εν τω μεταξύ, την προσοχή του κοινού εστιάζεται προς αυτές τις ειδικές ανάγκες στην ανώτατη, κυρίως από τις κρατικές αρχές, παρέχοντας χρήματα ή άλλη ενίσχυση ή αν προσπαθεί να δαπανήσει κατά τρόπο που να «μεγάλη ημέρα» .

Αλλά φαίνεται κάτι πολύ σημαντικό: τα άτομα με αναπηρία δεν χρειάζονται μίλια κάποιος μια φορά ετησίως, αλλά απαιτούν κατανόηση και συμπόνια κάθε μέρα, που απαιτούν καλή word και να βοηθήσει κάθε άλλο. Θα πρέπει να θεωρείται ότι δεν έχουν περιθωριοποιηθεί από την υπόλοιπη κοινωνία, τη δύναμη και την πεποίθηση ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα μέλλον μαζί με άλλα άτομα που μπορούν να εργαστούν σε ένα πεδίο το αντίθετο ικανότητα του. Τι είναι επώδυνα σαφές από το γεγονός ότι υπάρχει διάκριση, σε ένα βαθμό που αποσιωπούνται από τις δημόσιες αρχές θα κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για τα άτομα με αναπηρία να ζουν καλύτερα, η οποία συμβαδίζει με μια αρνητική αντίληψη, από ορισμένα μέλη της κοινωνίας των πολιτών.

Ίσως να είναι σωματικά διαφορετικές, αλλά θεωρώ εξίσου, συμπεριφέρονται το ίδιο πνεύμα όπως ο Θεός δεν επιλέγει μεταξύ των ναρκών και των υπολοίπων. Οπουδήποτε στον κόσμο είναι απαραίτητο να αλλάξουμε τη σκέψη, τη νοοτροπία, γιατί έχουμε ένα κλίμα αγάπης για τους περισσότερους από εμάς λυπημένος.